Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia niektórych zaburzeń psychicznych. Metoda ta wykorzystuje impulsy magnetyczne do stymulacji wybranych obszarów kory mózgowej.

 TMS stosuje się w różnych zaburzeniach psychicznych jak i neurologicznych – między innymi depresji, zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych, fibromialgii, bólu neuropatycznego, powikłań udaru. W psychiatrii TMS stosuje się głównie w leczeniu zaburzeń nastroju. Pacjenci cierpiący z powodu depresji leczeni farmakologicznie nierzadko nie osiągają satysfakcjonującej poprawy bądź odczuwają uciążliwe skutki uboczne leków. W takich przypadkach leczenie TMS może być stosowane jako alternatywa bądź uzupełnienie farmakoterapii.

O zastosowaniu konkretnej metody leczenia, farmakologicznej bądź TMS, decyduje lekarz biorąc pod uwagę wiele czynników, w tym aktualny obraz kliniczny pacjenta, rozpoznanie, ewentualne przeciwwskazania bądź choroby towarzyszące.

 W trakcie sesji TMS pacjent siedzi na fotelu zabiegowym, pozwalającym na wygodne ułożenie ciała oraz stabilne ustawienie głowy pacjenta. W związku z tym, iż w trakcie terapii wykorzystywane jest pole magnetyczne, przed rozpoczęciem zabiegu należy odłożyć możliwe wrażliwe na pole magnetyczne przedmioty (telefon, karta kredytowa, smartwatch). Podczas pracy, przy każdym impulsie, cewka urządzenia TMS wytwarza głośny dźwięk (kliknięcie), więc dla ochrony słuchu używane są zatyczki do uszu. Następnie pacjent zakłada na głowę specjalnie do tego przeznaczony czepek, a lekarz dokonuje odpowiednich pomiarów czaszki aby oznaczyć docelowe miejsca stymulacji. Lekarz mierzy próg motoryczny (RMT – Resting Motor Threshold) używając pojedynczych impulsów o wzrastającej mocy, celem uzyskania widocznego skurczu mięśni kciuka pacjentów. Wskaźnik ten jest różny u poszczególnych osób oraz jest niezbędny do odpowiedniego skonfigurowania skutecznego protokołu TMS. Po wybraniu protokołu cewkę umieszcza się nad wybranym miejscem stymulacji. Najczęściej jest to lewa przednia część głowy pacjenta (DLPFC – grzbietowo boczna kora przedczołowa) oraz rozpoczyna leczenie. . Następnie rozpoczyna się leczenie. Podczas zabiegu pacjent usłyszy serię dźwięków kliknięcia i odczuje uczucie stukania pod cewką zabiegową.

 Prawidłowo przeprowadzona terapia TMS obejmuje od kilkunastu do kilkudziesięciu zabiegów TMS. Najczęściej jest to 20 codziennych sesji rozłożonych w czasie 4 tygodni. Każda sesja trwa od kilku do dwudziestu kilku minut, w zależności od wybranego protokołu. Na poszczególne wizyty należy jednak zarezerwować więcej czasu, gdyż lekarz najpierw przeprowadzi wywiad oraz oceni ewentualną konieczność powtórzenia pomiaru progu motorycznego.